Papież Jan Paweł II
18.05.1920 - 02.04.2005

Wielki Piatek 2005 - 14 stacja Drogi Krzyżowej


"Drodzy bracia i siostry. To miłość nawraca serca i daruje pokój ludzkości, która wydaje się czasem zagubiona i zdominowana przez siłę zła, egoizmu i strachu. Chrystus przynosi ludzkości miłość, która przebacza, i otwiera serca na nadzieję. Ojcze wierzymy w ciebie dlatego powtarzamy: Jezu, ufam Tobie, zmiłuj się nad nami i nad całym światem."

Przed modlitwą Regina Coeli na Placu św. Piotra arcybiskup Leonardo Sandri odczytał pożegnalny tekst Jana Pawła II, który przygotował On tuż przed swą śmiercią.



Serwis poświęcony Papieżowi
Oficjalna strona Watykanu
Radio Watykańskie






Jacek Albrych
10.08.1962 - 13.04.2002

SPIESZMY SIĘ
Ks. Jan Twardowski

Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to, co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak uroczystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądz pewny, że czas masz, bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dzwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać
kochamy wciąż za mało i stale za pózno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą


Mój mąż odszedł po półtorarocznej walce z chłoniakiem (rakiem węzłów chłonnych) zostawiając po sobie nieogarnietą do dziś pustkę. Kochał góry i piesze wędrówki po nich. Znał historię Polski i powszechną ze szczególnym uwzględnieniem średniowicza. Od zawsze chciał mieszkać w Krakowie, i gdy tylko mógł zrealizował to marzenie zostajac w nim już na zawsze.

Jacek Albrych






Wiesław Lachowicz
11.09.1931 - 29.07.2002

Wiesław Lachowicz
Poezja

Wiersze można pisać głodem,
papier karmić pragnieniem
i to co jest cierpieniem lub szczęściem
ogradzać płotem słów i metafor.
Z lawy uczuć zastygłej w kształt zdań
budować miasta poezji,
w których nienasycone oczekiwanie
niecierpliwie przemierza bruki snów.


Mój ojciec chrzestny odszedł nagle, po ktrótkiej chorobie zostawiając po sobie wiersze i wspaniałe wspomnienia. Był współzałożycielem i pierwszym Prezesem Polskiego Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom Chorym na Astmę i Alergię w Rabce. Obecnie siedzibą Stowarzyszenia jest Kraków. Aktywnie działał w nowosądeckim oddziale TKKF.Z wielkim zapałem grał na różnych instrumentach w "chudych" czasach dorabiając sobi w ten sposób.








Powrót   Następna